تغییرات عوامل آمادگی جسمانی کشتی گیران نوجوان پس از 4 هفته دوره آماده سازی عمومی

پیشینه: ارزیابی اولیه ورزشکاران می تواند اطلاعاتی در مورد سطح آمادگی جسمانی آنان ارائه دهد. سپس می توان نتایج آزمون-های بعدی را با آن مقایسه کرده و تغییرات را مورد بررسی قرار داد. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تغییرات عوامل آمادگی جسمانی کشتی گیران نوجوان پس از 4 هفته دوره آماده سازی عمومی بود. روش پژوهش: 15 نفر کشتی گیر نوجوان (سن: 94/0 ± 20/15 سال، قد: 61/9 ± 18/167 متر، وزن: 86/13± 69/47 کیلوگرم) در پژوهش حاضر شرکت کردند. آزمون در دو نوبت، قبل و بعد از 4 هفته دوره تمرینی انجام شد. پارامترهای آمادگی جسمانی شامل اندازه های آنتروپومتریک (قد، قد نشسته، طول دو دست)، توان هوازی (آزمون 12 دقیقه دویدن)، استقامت عضلانی (آزمون های دراز و نشست و بارفیکس)، سرعت (آزمون 40 یارد)، چابکی (آزمون 9×4)، انعطاف پذیری (آزمون خم شدن نشسته)، توان انفجاری (آزمون پرش طول) و ترکیب بدن (درصد چربی) بودند. یافته ها: پس از دوره تمرینی کاهش معنادار در چربی بدن و افزایش معنادار در انعطاف پذیری و توان انفجاری آزمودنی ها مشاهده شد (05/0 > p). اما هیچ گونه تغییر معناداری در مقادیر وزن بدن، سرعت، چابکی، توان هوازی و استقامت عضلانی مشاهده نشد. همچنین، رابطه معناداری بین توان هوازی و درصد چربی بدن، توان هوازی و وزن بدن، توان انفجاری و درصد چربی بدن، توان انفجاری و چابکی، توان انفجاری و سرعت، چابکی و وزن بدن، چابکی و سرعت و استقامت عضلانی بالاتنه و پایین تنه مشاهده شد (05/0 > p). اما بین توان انفجاری و وزن بدن، توان انفجاری و توان هوازی و بین سرعت و وزن بدن رابطه معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که کشتی گیران نوجوان می توانند تغییر معناداری را در چربی بدن، توان انفجاری و انعطاف پذیری در مدت 4 هفته تمرین تجربه کنند. عوامل آمادگی جسمانی کشتی-گیران نوجوان تمرین پذیر است. با وجود این، این بهبود ممکن است از آن چه که در کشتی گیران جوان و بزرگسال مشاهده می-شود، کمتر باشد. واژگان کلیدی: